பெரியாழ்வார் திருமொழி 1 - 1 - 8

பெரியாழ்வார் திருமொழி - முதற்பத்து

முதல் திருமொழி - வண்ணமாடங்கள்

பாடல் 8

பத்துநாளும் கடந்த இரண்டாநாள்*
எத்திசையும் சயமரம் கோடித்து*
மத்தமாமலை தாங்கிய மைந்தனை*
உத்தானம் செய்து உகந்தனர் ஆயரே.

பொருள்:

பத்துநாளும் கடந்த இரண்டாநாள் - குழந்தை கண்ணன் பிறந்து பத்துநாள் கடந்துவிட்டது. அதன் பிறகு இரண்டாம் நாளன்று, அதாவது குழந்தை கண்ணன் பிறந்த பன்னிரண்டாம் நாள் ஆயர்பாடியில் நடந்த நிகழ்வுகளை இப்பாடலில் விவரிக்கிறார், பெரியாழ்வார். பன்னிரண்டாம் நாள் ஆயர்பாடியில் என்ன நடந்தது என்றால், குழந்தையை எந்த தீங்கும் அண்டக் கூடாது என்பதற்காக, புனித நீராட்டல் செய்வித்து, பெரியவர்கள் அனைவரும் கூடி வந்து குழந்தையைத் தங்கள் கைகளிலேந்தி, குழந்தைக்கு ஆசி கூறுவர். அந்த நிகழ்வினைத்தான் இந்த பாடலில் ஆசிரியர் குறிப்பிடுகிறார்.

எத்திசையும் சயமரம் கோடித்து - ஆயர்பாடியின் எல்லா இடங்களிலும், ஊரில் ஒரு தெரு விடாது, எல்லா இடங்களிலும் ன்னு சொல்வோம் ல்ல அதுதான்... நன்மைக்கும், மங்கலத்திற்கும் அறிகுறியான வெற்றித் தூண்களை நட்டு, வண்ண வண்ண தோரணங்கள் கட்டி, வனப்பாய் சுயம்வரம் நடக்கும் இளவரசியின் அரண்மனையைப் போல் அலங்கரித்து, (சயமரம் - சுயம்வரம்; சயம் + மரம் - சயம் - வெற்றி, மரம் - தூண்; சயமரம் - சுயம்வரம்; சயம்வரம் - வெற்றித் தூண்)

மத்தமாமலை தாங்கிய மைந்தனை - மதங்கொண்ட ஆண்யானைகள் பல நிறைந்த கோவர்த்தன மலையைத் தன் விரலால் குடைப் போல் பிடித்து ஆயர்களைக் காத்த வீரமகனை; (மத்த - மதங்கொண்ட; மா - ஆண் யானை; மைந்தன் - மகன், வீரன்)

சிறுகதை:

ஆனாயர் கூடி அமைத்த விழவை* அமரர்தம்
கோனார்க் கொழியக் கோவர்த்தனத்துச் செய்தான் - மாலவன்.

ஆயர்கள் அனைவரும் கூடி, பலவகையான படையல்களிட்டு இந்திரனைச் சிறப்பு செய்யும் இந்திர விழாவினை, கண்ணன், ஆநிரைகள் பசிதீர புல் மேயும் கோவர்த்தன மலைக்குச் செய்யுமாறு ஆயர்களிடம் கூறினான். ஆயர்களும் அவ்வண்ணமே செய்ய, கோபமுற்ற இந்திரன், ஆயர்ப்பாடியில் கல்மழைப் பொழிவித்தான்.

ஏழு நாட்கள் தொடர்ந்து பெய்த கல்மழையிலிருந்து ஆயர்களையும், ஆநிரைகளையும் காக்க, சிறுவனான கண்ணன், கோவர்த்தன மலையையே குடையாய்ப் பிடித்து, அதனடியில் அனைவரையும் நிற்க வைத்து, கல்மழையிலிருந்து காத்தான்.

இறுதியாக, இந்திரன் தன் தோல்வியை ஒப்புக் கொண்டு, இறைவனிடம் மன்னிப்புக் கேட்டான்.

எனக்கு ஒரு சந்தேகம்... ஆயர்களும், ஆநிரைகளும் மலைக்கடியில போய் கல்மழையிலிருந்து தப்பிச்சாங்க... மலைமேல் இருந்தவை என்ன ஆயின??? யாராவது தெரிஞ்சவங்க வந்து சொல்லுங்களேன், தயவுசெய்து!! :-))

உத்தானம் செய்து உகந்தனர் ஆயரே - பிறந்த குழந்தையை உடனே எங்கும் வெளியில் கொண்டு வர மாட்டனர்; பத்து நாளுக்குப் பிறகு, ஏதேனும் ஒரு நல்ல நாளில், குழந்தைக்கு முறையான புனித நீராட்டல் (புண்ணிய ஸ்நானம்) செய்வித்து, அதனை, எந்த தீங்கும் அண்டாத வண்ணம் பூசை செய்து, அதன் பிறகே குழந்தையை, பிறந்ததிலிருந்து இருந்த அறையை விட்டு, வீட்டின் மற்ற இடங்களுக்குக் கொண்டு வருவர். அதுவரை, பெரும்பாலும் எல்லாரும் குழந்தையைத் தொட மாட்டனர். குழந்தையின் தாயும், தாயையும் சேயையும் பார்த்துக் கொள்ளும் செவிலி ஆகியோர் மட்டுமே குழந்தையைத் தொடுவர்; உத்தானம் செய்த பின்பே, மற்றவர்கள் குழந்தையைக் கையில் தூக்குவர். (உத்தானம் - உத்தாபனம் - குழந்தையைப் பிறந்த அறையினின்று வெளிக்கொணரும் நிகழ்ச்சி; உகந்தனர் - கையில் ஏந்திக் கொண்டனர்)

குழந்தையான கண்ணனுக்கு, புனித நீராட்டல் செய்த்து, அவன் பிறந்திருந்த அறையை விட்டு, அனைவரும் காணும் வண்ணம் வந்ததும், ஆயர் குல ஆண்களும் பெண்களும் அனைவரும் அவனைத் தங்கள் கைகளில் ஏந்தி பெருமகிழ்ச்சி கொண்டனர், ஆயர்கள்.

இதுவரை வந்த பாசுரத்தில் கூட எந்த பாடலிலும், கண்ணனைத் தங்கள் கைகளில் ஏந்தி கொஞ்சியதாக இல்லையே!

பேணிச் சீருடைப் பிள்ளைப் பிறந்தீனில்
காணத்தாம் புகுவார், புக்குப் போதுவார்
ஆணொப்பார் இவன் நேரில்லைக் காண் -
அப்படின்னு தான் சொல்லிருக்காரு.

ஒரு ஆணாக இருந்தும், குழந்தையைப் பற்றி் எவ்வளவு நுணுக்கமா சொல்லியிருக்காரு பாருங்க. பெரியாழ்வார், பெரிய ஆழ்வார்தான்!!! ஆண்டாள், சரியான நபரிடம் தான் கிடைக்கப்பெற்றாள். இல்லை, இவையெல்லாம் ஆண்டாளால் கொடுக்கப் பெற்றத் தாயுள்ளமோ?? ;-))

பதவுரை:

குழந்தை கண்ணன் பிறந்த பன்னிரண்டாம் நாளன்று, ஆயர்ப்பாடி முழுவதும் நன்மைக்கும், மங்கலத்திற்கும் அறிகுறியான வெற்றித் தூண்கள் நடப்பட்டு, வண்ண வண்ணத் தோரணங்கள் கட்டி சுயம்வரம் நிகழும் இடத்தினைப் போல் அலங்கரித்திருந்தனர். மதங்கொண்ட ஆண்யனைகள் நிறைந்த கோவர்த்தன மலையைத் தாங்கி, ஆயர்களையும், ஆநிரைகளையும் காத்த வீரமகனை, புனிதநீராட்டல் செய்ததும், ஆயர்கள் அனைவரும் குழந்தையான கண்ணனைத் தங்கள் கைகளில் ஏந்தி மகிழ்ந்தனர்.